Ustronie Morskie stanowi jedną z najpiękniejszych mieścin na zachodnim wybrzeżu Bałtyku. Na turystów czekają tu piaszczyste i słoneczne plaże, czyste wody Bałtyku oraz wyjątkowy, nadmorski mikroklimat . Specyficzną cechą bioklimatu Ustronia jest występujący w powietrzu aerozol Morski oraz jod , które wykazują lecznicze właściwości szczególnie w terapii schorzeń dróg oddechowych dlatego warto tu wypoczywać o każdej porze roku. Plaża ciągnie się wzdłuż stromego klifu. Miasteczko ma charakter typowo turystyczny. Turyści wypoczywający w tym nadmorskim kurorcie mają do dyspozycji liczne atrakcje kulturalno-rozrywkowe, puby, punkty gastronomiczne, wesołe miasteczko oraz kompleks sportowy z parkiem wodnym, kortami do tenisa , boiskami i wieloma innymi atrakcjami.

Historia Do końca XIX w. wieś rybacka. W okresie powstawania kąpielisk i sanatoriów powoli nabierała charakteru miejscowości wypoczynkowej. Przez pewien okres czasu Ustronie Morskie było bardzo znaną miejscowością wypoczynkową. Dynamiczny rozwój miejscowości rozpoczął się z chwilą oddania do użytku linii kolejowej Koszalin-Kołobrzeg w roku 1899, co umożliwiło łatwy dojazd ze Szczecina i Berlina. Uprawnienia gminy wieś uzyskała w roku 1905. W tym czasie zbudowano zburzony na przełomie 2007 i 2008 roku Pałac Nadbrzeżny (Almirę).

Liczba gości stale rosła – w roku 1899 zanotowano 360, w roku 1905 – około 1200, na krótko przed I wojną światową ok. 3000. W latach 20. XX wieku miejscowość była już jednym z bardziej znanych kąpielisk w Niemczech. W roku 1939 mieszkało tu 1681 stałych obywateli w przeszło 400 gospodarstwach.

Od 1945 należy do Polski, początkowo nosiło nazwę Ustronie Nadmorskie. W okresie ostatnich kilku dziesięcioleci rozwinęła się baza turystyczno-wypoczynkowa, powstała duża liczba ośrodków wypoczynkowych i obiektów sanatoryjnych.

W latach pięćdziesiątych XX w. w ramach budowy systemu obrony wybrzeża w nadmorskim lesie na wschód od miejscowości powstały cztery stanowiska baterii artylerii nadbrzeżnej. Powstała 31 Bateria Artylerii Stałej. Na żelbetowych podstawach zamontowano cztery sowieckie działa kalibru 130 mm. Miały one bronić dostępu do kołobrzeskiego portu. W latach 1961-1965 jednostkę skadrowano, na początku lat 70. wycofano ze służby, a działa pozostawiono samym sobie. Natomiast nieco dalej na wschód, tuż za rzeką Czerwoną na pozostałościach poniemieckich dróg i budowli ośrodka rehabilitacyjnego Luftwaffe zbudowano stanowiska ogniowe 42. Dywizjonu Rakietowego 26. Gryfickiej Brygady Wojsk Obrony Powietrznej Kraju. W 1995 dywizjon rozformowano. W 1996 roku obiekty przejęła Baza Techniczna Marynarki Wojennej. W okresie PRL wzdłuż plaż, na wydmach stały stalowe wieże obserwacyjne Wojsk Ochrony Pogranicza wyposażone w duże profesjonalne lornety i radary morskie.